يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم

روزى در مراسم حجّ و طواف كعبه الهى، زنى چون ديگر مسلمان‌ها مشغول طواف كردن بود، در حالتى كه دستش از آستين لباسش بيرون و نمايان بود، كه ناگاه مرد بوالهوسى – كه او نيز مشغول طواف كعبه الهى بود – چشمش به آن زن افتاد و ديد كه دستش نمايان است، نزديك او آمد و دست خود را بر روى مُچ دست زن كشيد…در اين لحظه به قدرت خداوند متعال دست مرد – هوس باز – به دست آن زن – بى مبالات – چسبيده شد؛ و هر چه تلاش كردند نتوانستند دست خود را از يكديگر جدا سازند.افرادى كه در حال طواف بودند، اطراف اين زن و مرد جمع شدند و هركس به نوعى فعاليّت كرد تا شايد دست هاى اين دو نفر را از يكديگر جدا كنند، ولى سودى نبخشيد؛ و در اثر ازدحام جمعيت، طواف قطع گرديد. و بعد از آنكه نااميد گشتند، فقهاء و قضات آمدند و هر يك به شكلى نظريّه اى صادر كرد: بعضى گفتند: بايد دست زن قطع شود؛ چون دستش را ظاهر گردانيده و سبب فساد و گناه شده است و برخى گفتند: بلكه مرد مقصّر است؛ و بايد دست او قطع گردد.چون بين آن‌ها اختلاف نظر پيدا شد و نتوانستند اين مشكل را حلّ نمايند، به ناچار در جستجوى اهل بيت و فرزندان رسول خدا صلوات اللّه عليهم اجمعين بر آمدند؛ و سؤال كردند كه كدام يك از ايشان در مراسم حجّ مشاركت كرده است؟گفته شد: حضرت ابا عبداللّه الحسين عليه السلام شب گذشته وارد مكّه شده است؛ و تنها او مى تواند مشكل گشا باشد، پس شخصى را فرستادند تا امام حسين را در آن جمع بياورد.وقتى حضرت ابا عبداللّه عليه السلام در آن جمع حضور يافت، امير مكّه خطاب به حضرت كرد و گفت: يابن رسول اللّه! نظر شما درباره اين مرد و زن چيست؟حضرت رو به جانب كعبه الهى نمود و دست هاى خود را به سمت آسمان بلند كرد و دعائى را زمزمه نمود؛ و چون دعاى حضرت خاتمه يافت دست مرد از زن يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...

حلقه راکوبیدم واعجاز را اغاز کرد..........................................................................................حلقه را کوبیدم و اعجاز را آغاز کرددر به رویم حضرتِ موسی بن جعفر(ع) باز کردبا تبسم بی گلایه با صفا بی ادّعامثل هر دفعه فقط لطف و کرم آغاز کردسائلانه آمدم جانانه تحویلم گرفتگوشه ای از چشم خود را کار راه-انداز کردباز هم با دست خالی سر به زانو داشتمدست هایم را گرفت و باز هم اعجاز کردبد به حال هر کسی که بخل کرد و با غروررو نزد بر این امام مهربان و ناز کرداین منِ بی آبرو محض طوافش هفت بارعشقِ مادر زاد را بر ساحتش ابراز کرددل کبوتر شد به قصد کاظمین و باز هم...چند «یا باب الحوائج» گفتم و پرواز کرد! يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...

این متن در 8 بخش تنظیم شده است: شهدای خاندان امام حسین، شهدای خاندان امام علی، شهدای خاندان امام حسن (علیهم السلام)، شهدای خاندان جعفربن ابی طالب، خاندان مسلم بن عقل، شهدا از سفیران امام حسین، یاران از غیر بنی هاشم، و بالاخره زنان هاشمی و زنده کنندگان خون شهدای کربلا.الف) شهداي خاندان بني هاشم:1) امام حسين(عليه السلام) و شهداء خاندانش:نام پدر: امام علي(سلام الله عليه)/ نام مادر: فاطمه (سلام الله عليه)/ متولد: 3ه.ق/ زمان شهادت: 61ه.ق در سن 57 يا 58 سالگياولاد ذكور امام حسين(سلام الله عليه) در كربلا:علي اكبر(سلام الله عليه): كنيه اش ابوالحسن و مادرش ليلي بنت ابي مرّة ابن عروة ابن مسعود ثقفي است. گويند عروة ابن مسعود اشبه الناس به عيسي (عليه السلام) بوده است. مادرش ليلي دختر ميمونه و ميمونه دختر ابوسفيان ابن حرب ابن اميه است (لذا از طرف مادر از بني اميه است). علي اكبر متولد 11 شعبان 33ه.ق است و در كربلا متاهل بوده و از امام رضا(سلام الله عليه) نقل شده كه همسر او يك كنيز بوده است.سن او در كربلا 23 يا 27 يا 28 سال بوده است.علي اكبر(سلام الله عليه) به گفته امام حسين(سلام الله عليه) اشبه الناس برسول الله خَلقا خُلقا و منطقا بوده است. وي فرزند ارشد امام حسين و اولين شهيد از خاندان بني هاشم است.علي اوسط(عليه السلام): يا همان امام سجاد(عليه السلام) كه در كربلا 19 تا 23 ساله بوده است. وي در كربلا متاهل بوده و فرزندش امام باقر(عليه السلام) در واقعه كربلا 4 ساله بوده است. امام سجاد(عليه السلام) بخاطر بيماريش و خواست خداوند از قتل دژخيمان در امان ماند. فرزند او امام باقر(عليه السلام) نيز در سن 4 سالگي با حضرت در كربلا حضور داشته است.علي اصغر(سلام الله عليه): مادرش رباب يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...